Lazy Sunday Afternoon

Na het stappen ook eindelijk een ochtend uitgeslapen. Ik zou met een paar naar Bondi Beach gaan als ze zich hersteld genoeg voelden van gister, maar dit duurde me allemaal wat te lang. Dus zonder Rebecca en Cat op stap gegaan naar Kings Cross in plaats van het strand. Via Darlinghurst (veel leuke caféetjes en restaurantjes) naar een van de meest herkenbare spots in Sydney gegaan, de Coca Cola sign bij de entree naar Kings Cross. Deze wijk is ongeveer de bekendste uitgaansplek van de grootste Australische stad, maar staat ook meteen bekend om hoerententen en onveiligheid op straat (zeker vergeleken met het nachtleven in bijvoorbeeld Melbourne). Overdag was er niet zoveel te doen of te zien behalve neonlichten en reclameborden, dus ben ik doorgelopen via de McElhone Stairs naar de Woolloomooloo Wharf. Hier alle opgedirkte mensen in fancy eettentjes bekeken en de ondergaande zon achter de wolkenkrabbers aanschouwd. Langs het beroemde peas & pie zaakje Harry de Wheels gelope , waar je allemaal celebrities kan bekijken op foto's (variërend van uit de jaren '90 tot aan nu) die heel blij staan te kijken met Harry of een pie in ee  hand. Wie weet wat voor mijn volgende bezoek aan Sydney... Helaas was ik door al dexe detours te laat om de rest van de State Art Gallery te bekijken, dus staat dat definitief op mijn to do list voor de tweede ronde door deze metropool.

In plaats van een laat middagdutje maar vroeg eten gemaakt met alle restjes van de kooksessies afgelopen dagen. Al mijn nieuwe vriendjes en vriendinnetjes waren nog steeds nergens te bekennen, dus ben ze zelf maar gaan opzoeken in het hostel. Nichola gevonden op haar kamer, maar zonder haar vaste kameraadje Miriam. Die kwamen we beneden dan weer tegen toen Nichola met haar vriendje ging eten. (Ja ja, een heleboel pikken een -al dan Australisch- vriendje op tijdens hun rondreis, dus wie weet...) Miriam had gelukkig al gegeten, dus we konden we mooi samen nog even stiekem gebruik maken van de gratis van de kroeg naast het hostel en een kek roze dankje doen in het hotel aan de andere kant van de straat. Na nummers uitgewisseld te hebben, zodat ik haar kan opzoeken als ik terug kom én haar op de hoogte kan houden over haar Brisbane public transport card die ik mocht overnemen, ben ik toch maar vroeg naar bed gegaan. Met die pas op zak realiseer ik me toch maar weer goed dat de East Coast trip er echt aan zit te komen! Over 4 dagen gaan Sabina en ik dan toch echt aan de 4500 kilometer en 6 weken durende epische tocht beginnen, zo veel zin in!