The Grampians

Woensdagochtend vertrokken uit Warrnambool. Een rustige maar mooie rit door de countryside bracht ons het heuvellandschap van the Grampians in. Vanwege Tomtom een mooie scenic route kunnen volgen, maar toen het betere klimwerk begon, kwamen we gelukkig op de doorgaande weg. In het information centre vlak voor Halls Gap werden we gewaarschuwd voor regen morgen. Dit zat onze wandelplannen nogal in de weg dus besloten we alleen een hike op en neer naar de Pinnacle te doen in plaats van een grote ronde die zo'n 4 tot 5 uur zou duren. Aangezien we op tijd waren gingen we eerst maar de bergen in te voet voordat we op zoek gingen naar een slaapplek. Het is 2,8 kilometer van de parkeerplaats naar de Pinnacle en er staat 2 en een halfuur voor de klim en afdaling. Vonden wij als onzin klinken, maar bleek meer waar te zijn dan gedacht... Met fantastisch uitzicht heerlijk de pasta van gisteravond kunnen opsmikkelen (de duitser moet nog leren inschatten). Daarna in een klein uurtje en via een andere route naar beneden gelopen. Poging 2 tot een slaapplek vinden. Terug in Halls Gap bleken alle hostels nog onbemand te zijn. Vanwege de kou en regen zijn het rustige tijden in dit berggebied, dus hebben veel hostels briefjes hangen met telefoonnummers zodat je ze kan bellen. Dan hoeven ze tenminste niet voor Piet Snot aan de balie te zitten de gehele dag! Hierdoor wel onze keuze voor hostel moeten uitstellen, aangezien het al donker zou zijn rond 5 uur en we nog 2 dingen op de plan in hadden staan. Eerst zijn door de wolken naar de Boroka Point gereden. Aangezien dit een minder goede versie van het uitzicht vanaf de Pinnacle is, hebben we er niet al te veel tijd aan vuil gemaakt en zijn we snel door gegaan de Balconies. Dit is een hele korte wandeling, maar heeeel gaaf uitzicht! Voor Marc was dit de reden om naar de Grampians te komen en hij had zeker gelijk. De foto's hiervan staan op een geleende camera, dus voor nu zal ik moeten refereren naar Google image search.

Na alle uitzichten weer Halls Gap in om opnieuw een hostel te zoeken. Toen we het kleine dorpje weer inrijden bleek het centrale grasveld overgenomen te zijn door kangaroos. Zo. Veel. Kangaroos! Super dichtbij kunnen komen, want deze 'roos zijn gewend aan de lokale bevolking dus hele vette foto's kunnen maken. Daarna even langs de supermarkt om boodschappen te doen, maar deze was zo duur, dat we net zo goed uit eten konden gaan. We hadden namelijk dan wel geen mensen gespot in de hostels, maar wel een goed en betaalbaar menu van een restaurantje. De YHA bleek helemaal niet zo veel geld te kosten als het information centre ons had voorgelogen, dus eindelijk een slaapplek. In de chilltijd voor het eten leuke Britse chick ontmoet in de keuken. Ze is ook in dr eentje op reis, maar doet deze route andersom. Als avondmaal  de gigantische Breakie Burger gegeten in Base Camp. Als toetje lekker in de tv room gerelaxt met de verwarming aan terwijl het buiten al winters weer aan het worden is. Zowaar m'n muts al opgehad vandaag. Dat wordt nog wat op Tasmanië, want dan is het nog meer winter en dat ligt nog zuidelijker...

Donderdag was niet zo'n boeiende dag. Een autorit van 6 uur gemaakt met 2 stops, een in Horsham voor wat boodschapjes en later op de dag het gekochte eten opgegeten in een klein plaatsje aan de doorgaande weg. Met geleend internet alvast een hostel uitgezocht in Adelaide en netjes voor de deur afgezet. De uitleg van Sunny's receptionist (het enige zonnige aan hem is dat ie waarschijnlijk een gravitational pull heeft) was wat verwarrend dus bij een sushitentje in plaats van de supermarkt geëindigd. Gelukkig is dat in Adelaide even betaalbaar als Melbourne en ben ik met leuke herinneringen aan deze roadtrip naar bed gegaan.