Great Ocean Road, deel 2

'S ochtends bleken er meer dan 4 mensen in het hostel te verblijven. Een familie van bijna 10 aziaten was er vroeg bij om het meeste eten te claimen. Gelukkig had er een ook instant noodles meegenomen om zijn wakker-wordende maag te vullen; zulke clichés kan je zelf niet bedenken. Vandaag op het programma de rest van de GOR met "hopelijk" een slaapplek in Warrnambool. Aangewakkerd enthousiasme voor koala's door de sightings gisteren, heeft ons doen besluiten om de weg naar de Otway Lightshouse af te rijden. Hier zijn veel eucalyptus bomen te vinden dus als het goed is ook veel van de grijze beestjes. Na op en neer te hebben gereden, hadden we welgeteld 0 koala's gezien. Oh well, no worries, nog genoeg moois te zien vandaag! De eerste stop voor een echte view was bij Ship Wreck Bay. Hier stond geen een auto op de parkeersplaats en was een trap van zo'n 300 treden te vinden. Op naar een personal beach! Vanaf boven en halverwege al wat mooie uitzichten, maar natuurlijk het meest genoten van op het strand zelf zijn. Beide kanten op gewandeld en om de laatste hoek die we zouden lopen daadwerkelijk wat wreckage ontdekt! Een groot anker staarde ons aan vanuit de weg-ebbende golven, ideaal dus voor wat mooie plaatjes. Dit alles heeft meer dan een uur geduurd dus we moesten eigenlijk snel door wilden we alles zien vandaag...

Next stop: the Twelve Apostles. Dé attractie van the GOR. Foto's doen het echt geen recht, je moet er gewoon heen gaan. Helaas wel toeristisch opgezet, maar nog steeds ontzettend mooi. Letterlijk en figuurlijk volgt de Lord Arch Gorge deze hotspot op. Van 4 verschillende punten, waarvan een ook op het strand, heb je uitzicht op deze gorge, wat in feite een erg beschutte baai is, maar dan wel met een heel streng deurbeleid. Beroemd om een schip onder bewind van Lord Arch (duh) dat hier voor de kust ten onder ging, met slechts 2 overlevenden. Zeewater dat met grote/hoge gegolven tegen de rotsformaties aanbeuken. Na deze veel kortere strandwandeling en gave uitzichten (en foto's) door naar London Bridge. Hier is het recenter nog wat onrustig geweest. In 1990 stortte de landbrug namelijk in, terwijl er nog 2 mensen op het nu nieuwe eilandje zaten! Gelukkig zaten ze maar een paar uur afgezonderd en werden ze voor de avond gered door een helikopter. We dachten de dag af te sluiten door de Thundercave nog even te zoeken. Deze vind je echter door te luisterrn in plaats van kijken, wat achteraf gezien best logisch is...

Een klein ritje door de countryside waren de laatste kilometers van de GOR voor ons. Met zonsondergang reden we Warrnambool binnen en voor het donker was, waren we in het beachhostel. Alle surfadvertenties herinnerde me aan het feit dat het wel echt winter begint te worden hier. Gelukkig lagen we knus met z'n vieren op een 16-persoonskamer. Mogelijk het rustigste hostel ter wereld. Toevallig kwam het andere meisje wel uit Adelaide dus nog wat leuke tips gekregen! Nadat we alle binnengesmokkelde wijn en Timtams (OMG zo lekker) op hadden, was het kinderbedtijd. Morgen lange dag om de aankomende regenbuien voor te zijn en blijven.